Dywany dwuosnowowe są ewenementem w historii ludowego tkactwa. Wszędzie, gdziekolwiek występowały są przepiękne - bogate różnorodnością wzorów, charakterystycznym sposobem wykonania, rodzajem surowca, zestawem kolorów.
Tkactwo dwuosnowowe występowało nie tylko w Polsce. Technika ta znana była w krajach arabskich, Rosji, Anglii, Hiszpanii, Danii, Norwegii, Szwecji i Finlandii. Najstarsze dywany pochodzą z dawnych Prus Wschodnich. Pisze o nich w swojej książce niemiecki etnograf, dyrektor Państwowego Muzeum Sztuki Ludowej w Berlinie - Konrad Hahm. Podaje zakres ich występowania: Ełk, Olecko, Kalinowo, Brodzkie. Obecnie dywany występują na północnym wschodzie Polski w okolicach Łomży oraz Wyszkowa, duża grupa tkaczek w Janowie koło Sokółki, w Lipsku, Szczepkach koło Augustowa

Tkane były jako posag dla córek. Mogły to być charakterystyczne wianne dywany z "korowodem weselnym" lub o wzorach tradycyjnych, czy późniejszych kapowych.

Macie Państwo okazję przekonać się sami o urokliwości tych tkanin odwiedzając wystawę w Miejskim Domu Kultury, która będzie czynna do 20 marca. Autorkami tkanin są: Sabina Knoch - tkaczka dywanów dwuosnowowych - mistrzyni tradycji, Elżbieta Brzozowska, Olga Wielogórska, Małgorzata Staśkiewicz, Alicja Łapińska, Sandra Knoch.

Znajdują się tu tradycyjne motywy odtworzone z II połowy XIX w. i początku XX w. z terenów powiatów: augustowskiego, sejneńskiego, suwalskiego, grajewskiego, monieckiego, sokólskiego i woj. grodzieńskiego /Białoruś/. Są to m.in. "kwiatek, raczek, gałązka winorośli" z 1896 r., fragment korowodu weselnego - kury, gęś z 1893 r., gwiazdy z 1895 r. i wiele innych.

Wystawa udostępniona dzięki uprzejmości Suwalskiego Ośrodka Kultury i pani Heleny Kozłowskiej.

Zapraszamy.